«انسان ممکن است در یک لحظه با خوشى ها همراه باشد ولى این خوشى همان خاک بازى
بچه هایى است که از درد کزاز غافلند و رنج بریدن دست و پا را تجربه نکرده اند.»
روش نقد جلد1، ص: 51
انسانى که خودش را هرز کرده و خوش بوده و کیف کرده، در واقع از آنجا لذت برده که
نمى داند چه از دست داده، فقط حساب کرده که چه به دست آورده است. ما از حجم استعدادها و از عظمت خویش غافلیم و خود را جزء دارایى حساب نمى کنیم و این است که با لذتى که در عوض از دست دادن خویش و عمر و هستى خود بدست آورده ایم، سرخوشیم و سرشاد.»
روابط متکامل زن و مرد، ص: 44
